પામર
- ૧. (પું.) કેવળ વિષયમાં જ બંધાયેલો જીવ.
- ૧. (પું.) ગુલામ.
- ૧. (પું.) હલકો ધંધો કરનાર માણસ.
- વ્યુત્પત્તિ: [સંસ્કૃત]
- ૧. (પું.) હલકો માણસ; નીચ કુળમાં ઉત્પન્ન થયેલ માણસ.
- ૧. (સ્ત્રી.) સગરની એ નામની એક અટક.
- ૧. (ન.) એ નામની અટકનું માણસ.
- ૧. (વિ.) અશ્લીલ; હલકટ.
- ૧. (વિ.) એ નામની અટકનું.
- ૧. (વિ.) કંગાલ; રાંક.
- ઉદાહરણ ૧૯૪૬, ચુનીલાલ મડિયા, વ્યાજનો વારસ, page ૨૪૧:
- ‘જાણું જ છું, ચતરભજ એટલે આભાશાની પેઢીનો ઓશિયાળો વાણોતર, આ અમરતની ઓળખાણથી મુનીમના હોદ્દા લગી પહોંચેલો ખટપટિયો, અને અમરતની જ દયાથી એ હોદ્દે ટકી રહેલો પામર પેટભરું.’
- ઉદાહરણ
- ૧. (વિ.) કેવળ વૈભવથી જ મોહ પામનાર. કેવળ રૂપથી મોહે તે ગમાર કહેવાય છે.
- ૧. (વિ.) ખલ; દુષ્ટ; પાજી.
- ૧. (વિ.) નિર્બળ; અશક્ત.
- ૧. (વિ.) નીચ; તુચ્છ; હીણ; ક્ષુલ્લક; અધમ; સાંકડા મનનું.
- ૧. (વિ.) મૂર્ખ; બેવકૂફ; નાચીઝ; અજ્ઞાન.