અનાવિલ

• ૧. પું.
  • એક જાતનો બ્રાહ્મણ; અનાવલો; સંસ્કૃત શબ્દને મૂળ સમજી અનાવળા બ્રાહ્મણોએ સુધારી લીધેલું પોતાની જ્ઞાતિનું નામ. (સંજ્ઞા.)
  • ઉદાહરણ
    1929, મહાદેવભાઈ દેસાઈ, બારડોલી સત્યાગ્રહનો ઇતિહાસ (overall work in Gujarati), page ૧૧૩:

    “સરભોણમાં મને એકવાર એક વૃદ્ધ અનાવિલ ભાઈ એ કહેલું કે અમે તો ગાય જેવા છીએ, અમને વાઘથી બચાવો.”

  • સુરત જિલ્લાની પાસે આવેલો એ નામનો એક પ્રદેશ.
  • ગુજરાતમાં વસતી એ નામની એક જ્ઞાતિનું.
  • નીરોગી; આરોગ્ય આપનારૂં.
  • ભેજ વગરનું.

• ૨. વિશેષણ
  • સ્વચ્છ; નિર્મળ; સાફ; દોષ વિનાનું; કાદવ વિનાનું.

વ્યુત્પત્તિ

• सं. અન્ ( નહિ ) + આવિલ ( મેલું )

સંદર્ભ

• અનાવિલ ભગવદ્ગોમંડલ પર.